Landenoverzicht Midden-Amerika

Werelddeel Midden-Amerika

Oppervlakte van Midden-Amerika: 592.000  (km²)
Bevolking van Midden-Amerika: 528.720.000 (2008)
Grootste stad van Midden-Amerika: Guatemala-Stad, Guatemala 3.122.458

Midden-Amerika, meest zuidelijke regio van Noord-Amerika, gelegen tussen Mexico en Zuid-Amerika en bestaande uit Panama, Costa Rica, Nicaragua, Honduras, El Salvador, Guatemala en Belize. (Geologen en fysische geografen breiden soms de noordelijke grens uit naar de landengte van Tehuantepec in Mexico.)

Midden-Amerika vormt het grootste deel van de afnemende landengte die de Stille Oceaan scheidt, in het westen, van de Caribische Zee. Het strekt zich uit in een boog van ongeveer 1.140 mijl (1.835 km) lang van het noordwesten naar het zuidoosten. Op het smalste punt is de landengte slechts ongeveer 30 mijl (50 km) breed, en er is geen locatie in Midden-Amerika die verder weg is dan 125 mijl (200 km) van de zee.

Vochtige moerassen en laaglanden strekken zich uit langs de west- en oostkust, maar vier vijfde van Midden-Amerika is heuvelachtig of bergachtig. De westelijke kuststrook van de Pacifische kust is smal en wordt overschaduwd door bergketens, en behalve in Nicaragua en Honduras zijn de oostelijke vlaktes langs de Caraïben ook smal. De hoogte neemt gestaag toe ten westen van de laaglanden in het Caraïbisch gebied, tot aan de Pacifische kust de hoogvlakten van het plateau uitmonden in bergruggen en zo’n 40 vulkanische kegels, waarvan sommige een hoogte bereiken van meer dan 12.000 voet (3.700 meter). Sommige van de vulkanen in Midden-Amerika barsten van tijd tot tijd gewelddadig uit en aardbevingen komen vaak voor in de regio. De verweerde vulkanische lavas produceren echter een vruchtbare bodem en de hooglanden van de vulkanische zones zijn bijgevolg zeer productieve landbouwgebieden en gebieden met een dichte bevolking geworden.

De klimaten van Midden-Amerika zijn hoofdzakelijk tropisch, getemperd door nabijheid van de zee, door hoogte, door breedtegraad en door lokale topografie; bijgevolg kunnen ze aanzienlijk variëren over korte afstanden. Verhoging verzacht de klimatologische effecten van de tropische breedtegraad van Midden-Amerika, zodat de gemiddelde temperaturen in de hooglanden veel lager zijn dan die in de kustvlakten. Neerslag treedt voornamelijk op in de zomer en is het zwaarst tussen mei en november. Van januari tot maart zijn de droogste maanden. Over het algemeen krijgt de Caribische zijde ongeveer twee keer zoveel regen als de Pacifische regio.

De natuurlijke vegetatie van Midden-Amerika is gevarieerd. Tropische regenwouden bezetten de oostelijke laaglanden, terwijl groenblijvende bossen de lagere hellingen langs de Pacifische kust bekleden, en dennen- en eikenbossen op een iets hogere hoogte groeien. Een groot deel van het Timmerland in Midden-Amerika is echter gerooid door bezaai-en-verbrandercultivators, die verder gaan als de grond uitgeput is. Deze uitgebreide teeltwijze is minder duurzaam geworden, omdat braakliggende perioden worden ingekort als gevolg van de toenemende demografische druk en omdat de bosbodems hun herstelvermogen verliezen. De Midden-Amerikaanse bossen zijn relatief dunbevolkt met zoogdieren, rijkelijk bevolkt met reptielen en extreem rijk aan vogels en insecten. Apen, boomkikkers, leguanen en slangen zijn er in overvloed.